معنی تباهش تباهش (اِ بِ) فروآوردن: تباهشا بینهما الشی ٔ، فرودآورد هر یکی پیش دیگری چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) لغت نامه دهخدا
