معنی تاریک جوی تاریک جوی (اَ مَ) ظلمت طلب، بیراهه رو، منحرف، کجرو: بپرسید کار پرستش بچیست بنیکی ّ یزدان گراینده کیست چنین داد پاسخ که تاریک جوی روان اندرآرد بباریک موی، فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2539) لغت نامه دهخدا
