معنی تارک نشین تارک نشین (اَ صَ) کسی که بتارک جای دارد. بالانشین. بلندپایه. رفیع. والامقام: زمین را منم تاج تارک نشین ملرزان مرا تا نلرزد زمین. نظامی لغت نامه دهخدا
