تاج الدین العجمی الاصفهندی الشافعی. ساکن حلب، در حدود سال 727 هجری قمری متولد شد، از ایران به حلب رفت و از آنجا روی به حجاز آورد پس از ادای مراسم حج به حلب باز گشت و در ’راحیه’ سکونت گزید وبتدریس نحو پرداخت و ’حاوی’ را نیز درس داد و او پیشوایی پرهیزکار و مجرد بود و از امور دنیوی کناره می گرفت. شرحی بر ’محرر’ نگاشت و شرحی بر ’الفیه’ ابن مالک نوشت که چندان حائز اهمیت نیست و تصدی امور طلاب را داشت و متصدی فتوی نیز بود. صبح تا ظهر در جامع ’کبیر’ بدرس گفتن اشتغال داشت و از ظهر تا عصر در جامع ’منکلی بغا’ و از عصر تا مغرب در ’رواحیه’ به فتوی اشتغال داشت و گاهی در فتوی توهمی باو دست میداد و در فتنه ای اسیر گشت و ابراهیم صاحب ’شماخی’ او را ازامیر تیمور باز خرید و او را با احترام بشهر وارد کرد. در آنجا ببود تا ماه ربیع الاول سال 807 هجری قمری درگذشت و خطیب ناصریه از شاگردان اوست. (از تاریخ حلب ج 5 ص 142). صاحب روضات الجنات آرد: گویا اصفهانی است و شرح حالش در ’تقریب’ ابن حجر ذکر شده است و همراه ’لتکیه’ اسیر شد و همشهریانش او را بشهر برگردانیدند و از محضروی استفاده می کردند و نیز گوید که او خط نداشت. (روضات ص 59 در ذیل ترجمه احمد اصفهانی)
