اشنهی. مؤلف شدالازار فی حطالاوزار عن زوار المزار در ترجمه احوال خواجه امام الدین داود بن محمد بن روزبهان الفرید نام وی را در زمرۀ کسانی آورده است که خواجه امام الدین تلقین ذکر و طریقۀ ارشاد و دعوه را از آنها آموخته است. رجوع به شد الازار... چ قزوینی ص 352 شود و مرحوم علامۀ قزوینی در حاشیۀ همین صفحه آرد: اطلاع درست روشنی از احوال این شخص در جایی بدست نیاوردیم ولی گمان می کنیم بظن بسیار قوی که این شیخ تاج الدین اشنهی باید پدر شیخ صدرالدین محمود اشنهی سابق الذکر در ص 307 حاشیۀ 8 باشد که بنقل از وصاف شمه ای از احوال او را در آنجا ذکر نمودیم. در کتاب ’تحفه العرفان فی ذکر سیدالاقطاب روزبهان’ در فصل مشایخی که معاصر با شیخ روزبهان بقلی (متوفی در سنۀ 606 ه. ق.) بوده اند ولی با او ملاقات نکرده بوده اند حکایتی ممتع راجع به یکی از ایشان موسوم به شیخ الاسلام تاج الدین محمود اشنهی نقل می کند بروایت از پسر او شیخ صدرالدین محمد اشنهی که بواسطۀ طول حکایت از نقل آن صرفنظر گردید، این شیخ تاج الدین محمود اشنهی مذکور در تحفهالعرفان به احتمال بسیار قوی بمناسبت اتحاد لقب و نسبت و توافق عصر باید همین شیخ تاج الدین اشنهی مذکور در متن حاضر ما باشد و پسرش شیخ صدرالدین محمود اشنهی نیز بظن بسیار قوی باید همان شیخ صدرالدین محمود اشنهی مذکور سابقاً در ص 307 حاشیۀ 8 باشد بنقل از وصاف، منتهی در وصاف نام او را محمود نگاشته و در تحفه العرفان محمد و لابدیکی از این دو تحریف دیگری باید باشد- در مجمل فصیح خوافی در حوادث سنۀ 646 هجری قمری در ترجمه احوال شیخ سیف الدین باخرزی متوفی در سنۀ 659 هجری قمری گوید که: ’وی خرفۀ تبرک از دست شیخ تاج الدین محمود بن حداد الاشنهی پوشیده است’ که باز بواسطۀ توافق عصر و لقب و نسبت باظهر وجوه باید این شیخ تاج الدین محمود اشنهی مذکور در مجمل فصیح خوافی همین شیخ تاج الدین اشنهی مذکور در متن حاضر باشد
