معنی پیشه گر پیشه گر (شَ / شِ گَ) پیشه ور. پیشه کار: عقل قوت گیرد از عقل دگر پیشه ور کامل شود از پیشه گر. مولوی. رجوع به پیشه ور شود لغت نامه دهخدا
