معنی پرورش آموز پرورش آموز (اَ دَءْ) علم و حکمت آموز. اشارت به ذات حق تعالی. صاحب ادب و علم و حکمت. معلم. صاحب مجاهده و سلوک. پیر. مرشد. هادی. (تتمۀ برهان) لغت نامه دهخدا
