آهار. آهار جولاهان. و آن چیزی باشد که در جامه مالند تا باریک شود و صیقل گیرد. (لغت نامۀ اسدی). آهار که بر جامه دهند. و غالباً آن لعابی است از کتیرا یا نشاسته یا صمغ و یا لعاب خطمی و جز آن که جامه یا کاغذ و امثال آن بدان آغارند تا شخ و محکم شود. شو. شوی. شوربا. خورش. آش. آش جامه. پالوده. بت. آهر. تانّه. بخیر. آغار. لعاب: ریشی چگونه ریشی چون مالۀ پت آلود گوئی که دوش تا روز با ریش گوه پالود. عماره. کونی دارد چو کون خواجه اش لت لت ریشی دارد چو ماله آلوده به پت. عماره. جهان ما چو یکی زود سیر پیشه ور است چهار پیشه کند هر زمان بدیگر زی بروزگار خزان پتگری کند شب و روز بروزگار بهاری کندت رنگرزی بروزگار زمستان کندت سیم گری بروزگار حزیران کندت خشت پزی. منوچهری. ، سریش. (فرهنگ اسدی) ، لعاب: پت اسفرزه. پت برنج. (در لهجۀ خراسانیان) ، مرعز. مرعزّا. مرعزاء. مرعزی. بز و شم. بزپشم. پشم زیرموی بز. پشم بن موی بز. پشم نرمی که از بن موی بز بشانه برآورند و از آن شال و کلاه نمد و کپنک و امثال آن کنند. (جهانگیری) (برهان). کرک. کلک. (جهانگیری) ، هرچیز که آن نرمی داشته باشد. (برهان) ، پت دادن، لعاب آوردن، اسفرزه پت میدهد. برنج پت داده است
