آخر و انتها و نهایت و کرانۀ هرچیز. (برهان). غایت.کران. امد. اجل. عاقبت. فرجام. قصاری. (دهار) .سرانجام. انجام. مدیه. مدی. منتهی. تک. ته. قعر. خاتمه. اختتام. ختم. غب ّ. مغبّه. (منتهی الارب). آخر کار. عاقبت کار. پایان کار. پس کار: آزادگی آموخته زو طریق رادی گرفته زو رسوم و سنن... و آزادگان را برکشیده ز چاه چاهی که پایانش نیابد رسن. فرخی. چون بپایان رسید باز بنوشت. (تاریخ بیهقی). دل گران کرده بود بر آل برمک و دولت ایشان بپایان آمده. (تاریخ بیهقی). دولت مأمونیان بپایان رسید. (تاریخ بیهقی). بدکرده، بدی کشد بپایان. ناصرخسرو. بپرسیدم ز خواجه شرح این حال سر قصه مرا بنمود و پایان. ناصرخسرو. نیست پایان شغل من پیدا هست یک شغل کش نه پایانست. مسعودسعد. نه کوه حلم تو را دید هیچکس پایان نه بحر جود ترا یافت، هیچکس پایاب. معزی. هر روز ورا دولت و اقبال بسی باد چندانکه جهان را برسد کار بپایان. سوزنی. چون پادشاه ادنی اشارتی کند او مقصود پادشاه تا بپایان دریابد. (فارسنامه ابن بلخی). در نومیدی بسی امید است پایان شب سیه سفید است. نظامی. عتاب دوست خوش باشد ولیکن مرآنرا نیز پایانی بباید. جمال الدین عبدالرزاق. گر در شرح معالی ومعانی که ذات معظم این خواجۀ مکرّم و وزیر بی نظیر بدان ممتاز است بسطی رود به استغراق بیان بپایان نرسد. (ترجمه تاریخ یمینی). یکی از ملوک را شنیدم که شبی در عشرت بروز آورده بود و در پایان مستی همی گفت. (گلستان). ز پشت پدر تا بپایان شیب نگر تا چه تشریف دادت ز غیب. سعدی. حریف سفله درپایان مستی نیندیشد ز روز تنگدستی. سعدی. دراز نیست بیابان که هست پایانش. سعدی. نشاید هیچ مردم خفته در کار که در پایان پشیمانی دهد بار. امیرخسرو. ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست هرچه آغاز ندارد نپذیرد انجام. حافظ. هیچ راهی نیست کو را نیست پایان غم مخور. حافظ. ، پاینده، سرحد ملک، پائین، نقیض بالا. پائین مجلس و صف نعال و کفش کن. (برهان)، زیر پای کسی: اسافل و اواخر چیزی چون ساران، اعالی و اوایل چیزی. (رشیدی). فرود هر چیز. بن. زیر: پیغمبر صلی اﷲ علیه و آله و سلم برفت و بر پایان کوهی شد و آن کوه را نام رضوی بود و همی رفت تا از حد یثرب بیرون شد و بحد تهامه درآمد. (تاریخ طبری ترجمه بلعمی). سخن نیز نشنید و نامه نخواند مرا پیش تختش بپایان نشاند. فردوسی. بپایان آن که فرود آمدم همانگه ز مهتر درود آمدم. فردوسی. محمد بن واصل (گفت) در قلعه بگشائید نگاهبان شمشیری و لختی هیزم از آنجا بپایان افکند و بانگ کرد که محمد بن واصل را بدین شمشیر بکشید وبدین هیزم بسوزید که من در قلعه نگشایم. (تاریخ سیستان). گفت در پایان من بخسب من بخفتم... و من پای اوبر سینه گرفتم و بخفتم. (تفسیر ابوالفتوح). بپایان قلعه ای پهین بغرا فروآمد. (ترجمه تاریخ یمینی). سوی رزم باید شدن همگروه گرفتن سر تیغ و پایان کوه. اسدی. باز مانند تخم خویش بود سر بیابی چو یافتی پایان. ناصرخسرو. بطاعت بست شاید روز و شب را بطاعت بندمش ساران و پایان. ناصرخسرو. پنج شش زن در باغهای پایان بیست و اند مرد را از طوسیان پیش کرده بودند و سیلی میزدند. (تاریخ بیهقی). از سر تو همی نگاه کنم تا بپایان جمال و حسنی و فر. مسعودسعد. و (سپاه برکیارق) بر پایان قلعه (الموت) جایگاهها ساخته بودند و بناها مقام را، چنانکه عادت حصار سخت باشد. (مجمل التواریخ والقصص). برادر بهرام زینهار خواست و امان طلبید و گفت کوتوال بفرستد تا در قلعه باشد و مرا دو ماه مهلت دهد تا بعد دو ماه پیش تو آیم اصفهبد شیر بکوت نام را از دیه ستور به کوتوالی بفرستاد و بدین عهد و قرار از پایان قلعه دور شد. (تاریخ طبرستان)، نزد واصلان پیوستن نقطۀ آخرین دایرۀ سیر است به نقطۀ اول در اتحاد قوسین. (برهان قاطع). - بپایان آمدن، به انجام رسیدن. به نهایت رسیدن. تمام شدن. برسیدن: چو آمد بپایان و او را بدید ز اندیشه شد چهره اش شنبلید. فردوسی. این فصل نیز بپایان آمد. (تاریخ بیهقی). اقداح بزرگتر روان گشت و روز بپایان آمد و همگان بپراکندیم. (تاریخ بیهقی). این قصه بپایان آمد و از نوادر و عجایب بسیار خالی نیست. (تاریخ بیهقی). کار من بپایان آمد. (تاریخ بیهقی). و اینک عاقبت کار هر دو سپاهسالار کجا شد هر دو بپایان آمد. (تاریخ بیهقی) .بپایان آمد این قصیدۀ غرّا چون دیبا. (تاریخ بیهقی). این مجلد بپایان آمد. (تاریخ بیهقی). آن شراب خوردن بپایان آمد. (تاریخ بیهقی). چون مدت ملک برادرش امیرمحمد بپایان آمد... (تاریخ بیهقی). این باب خوارزم که همه نوادر و عجائب است بپایان آمد. (تاریخ بیهقی). - بپایان آوردن، تمام کردن. نیست کردن: همچنان سرمه که دخت خوبروی هم بسان گرد بردارد از اوی گرچه هر روز اندکی برداردش با قدم روزی بپایان آردش. رودکی. ایزد... مدت ملوک طوایف بپایان آورده بود تا اردشیر را آن بدان آسانی برفت. (تاریخ بیهقی). همی گوید مسعود بن محمود که بخدای... و آن سوگند که در عهدنامه بنویسند که تا امیرجلیل فلک المعالی... با ما باشد و شرایط رابپایان بتمامی آورده... (تاریخ بیهقی). - بپایان بردن، اختتام. تمام کردن. به آخر رسانیدن. - بپایان رسیدن، تمام شدن. به آخر آمدن. سرآمدن. تناهی. بسرآمدن. آخر شدن. منقضی شدن: همه پادشاهی بپایان رسید ز هر سو همی دشمن آمد پدید. فردوسی. کار سامانیان بپایان رسیده بود. (تاریخ بیهقی). روزه بپایان رسید و آمد نو عید دیر زی و شاد ونیک بادت و مروا. بهرامی. - بپایان رسانیدن، بپایان بردن. اکمال. تکمیل. اتمام. احصاف. - بی پایان، آنکه نهایت ندارد. بی انتها و بی کران. رجوع به این کلمه در ردیف خود شود. - پایان بردن وبپایان بردن، انجام دادن. تمام کردن: عاشقی خواهی که تا پایان بری بس که بپسندید باید ناپسند. رابعۀ بنت کعب قزداری. - پایان دادن، بپایان رسانیدن. ختم. اتمام. - پایان روزی بخوردن، کنایه از انقطاع حیات و به آخر رسیدن روزی باشد. (تتمۀ برهان). - پایان کار، امد. مغبّه. غایت. (دهار) (مهذب الاسماء). غایت کار. خاتمه. مدی. (دهار). عقب. (منتهی الارب). ختام. نهایه. فذلک. اجل: هر که اول بنگرد پایان کار اندر آخر او نگردد شرمسار. مولوی. - در پایان، عاقبت. سرانجام. ترکیب ها: بی پایان. پایان آبه. پایان بین.پایان بینی و پایان پذیر و نظایر آن رجوع به ردیف و ردۀ همان کلمات شود
