معنی بیدست بیدست (دَ) مرکّب از: بی + دست، که دست ندارد. مقطوع الید. مقطوع الیدین: وز آن پس چنین گفت با رهنمای که او را هم اکنون ز تن دست و پای ببرّید تا او بخون کیان چو بیدست باشد نبندد میان. فردوسی. ، ناتوان. غیرتوانا لغت نامه دهخدا
