معنی بید سوخته بید سوخته (دِ تَ / تِ) زغال درخت بید که آنرا برای تصفیۀ شراب بکار برند: زان می گلگون که بید سوخته پرورد بوی گل و مشک بید خام برآمد. خاقانی. مجلس غم ساخته است و من چو بید سوخته تا بمن راوق کند مژگان می پالای من. خاقانی لغت نامه دهخدا
