معنی بی قصد بی قصد (قَ) مرکّب از: بی + قصد، بی اختیار. بلااراده. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دشنامی است لوطیان را. آنکه به اعمال خیر و جوانمردانه نگراید. (از یادداشت مؤلف)، بدکردار. نادرست. غیرقابل اعتماد. (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده) لغت نامه دهخدا
