معنی بی طبع بی طبع (طَ) مرکّب از: بی + طبع، فاقد نیرو و استعداد. بی قریحه: عجب از طبع هوسناک منت می آید من خود از مردم بی طبع عجب میمانم. سعدی. رجوع به طبع شود لغت نامه دهخدا
