معنی بهشتی بهشتی(بِ هَِ) منسوب به بهشت. (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : ای باز بهشتی سپید باز وز سیم بهشتیت زنگله. خسروی. درافکند ای صنم ابر بهشتی چمن را خلعت اردیبهشتی. دقیقی. چون درآمد در آن بهشتی کاخ شد دلش چون در بهشت فراخ. نظامی. لغت نامه دهخدا
