معنی بونده بونده(بُ وَ دَ / دِ) مرد با هستی و هیبت و صاحب نخوت. (برهان) (ناظم الاطباء). رجوع به کلمات ماقبل شود، متعفن و فاسد و ضایع شدن. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
