معنی بلند گفتن

بلند گفتن(مِ)

به جهر سخن گفتن. مقابل آهسته گفتن. (یادداشت مرحوم دهخدا) : ودر نماز ’بسم اﷲ’ بلند گویند. (کتاب النقض ص 463).
- به بانگ بلند گفتن، به صدای بلند سخن گفتن. به جهر آواز دادن:
سرم خوشست و به بانگ بلند می گویم
که من نسیم حیات از پیاله می جویم.
حافظ، بلند شدن. (آنندراج). افراخته شدن. (ناظم الاطباء)