معنی بلافصل بلافصل(بِ فَ) مرکّب از: ب + لا (نفی) + فصل، بی فاصله. بلافاصله. (فرهنگ فارسی معین)، متصل. غیرمنقطع. پیوسته. - اعقاب بلافصل، فرزندان مستقیم. - خلیفۀ بلافصل، خلیفه و جانشین بدون واسطه. - فرزند بلافصل شخص، فرزند مستقیم وی لغت نامه دهخدا
