معنی بکری بکری (بِ) دوشیزگی. بکر بودن. - بکری داشتن، دوشیزگی داشتن. بکارت داشتن: من آن زن فعلم از حیض خجالت که بکری دارم و شویی ندارم. خاقانی. لغت نامه دهخدا
