معنی بغضه بغضه(بِ ضَ) دشمنی سخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بغو بر کسی، جنایت کردن بر وی. (از اقرب الموارد). جرم و جنایت کردن. (از مؤید الفضلاء) لغت نامه دهخدا
