ابن یاسین، ابوالقاسم نیشابوری. بگفتۀ مستوفی در سال 388 هجری قمری درگذشت. از سخنان اوست: حقیقه العلم، کشف علی السرائر. و دیگران نوشته اند که وی از مشایخ بزرگ عرفای اواخر قرن چهارم هجری است. در مولد خود مهنۀ نیشابور به ارشاد مردم پرداخت و ابوسعید ابوالخیر از صحبت او به مقامات عالی رسید و اشعاری در توحید دارد که از آنجمله است: من بی تودمی قرار نتوانم کرد احسان ترا شمار نتوانم کرد گر بر تن من زبان شود هر مویی یک شکر تو از هزار نتوانم کرد. بشر در سال 380 هجری قمری در نیشابور درگذشت. و رجوع به ریحانه الادب: ابوالقاسم بشر یاسین و نامۀ دانشوران چ 1 ص 269 و لغت نامه ذیل ابوالقاسم بشر یاسین شود
