معنی برگ گاه برگ گاه (بَ) جای برگ. منبت برگ بر ساقه. ساق درخت و شاخ. (آنندراج). ساقه و جوانۀ گیاه و محل برگ. (ناظم الاطباء) لغت نامه دهخدا
