بیدبرگ. ورق درخت بید. (فرهنگ فارسی معین) : بدی گر خود همه دیو سپیدی به پیش بیدبرگش برگ بیدی. نظامی. - مثل برگ بید، لرزان. زرد. (امثال و حکم دهخدا) : دلاوران و یلان گشته زرد از انده چو برگ بید که بر وی دم خزان بجهد. جمال الدین عبدالرزاق. همی لرزد بخود بر بید گوئی برگ بیدستی همی پیچد بخود بر رمح گوئی خیزران آمد. کمال اسماعیل.
