خواندن. قرائت کردن: چون یوسف بن عمرو این نامه را برخواند بفرمود تا آن مرد را گردن زدند. (ترجمه طبری بلعمی)... چون این نامه برخوانی نگر تا آنجا درنگ نکنی و باز پس آیی. (ترجمه طبری بلعمی). از فروغش شب تاری شده مر نقش نگین ز سر کنگره برخواند مرد ملکا. ابوالعباس. جز از نام ایشان بگیتی نماند کسی نامۀ رفتگان برنخواند. فردوسی. فرستاده را پیش بنشاندند بفرمود تا نامه برخواندند. فردوسی. به خرادبرزین چنین گفت شاه که این نامه برخوان به پیش سپاه. فردوسی. براه ترکی مانا که خوبتر گویی تو شعر ترکی برخوان مرا و شعر غزی. منوچهری. در سایۀ گل باید خوردن می چون گل تا بلبل قوالت برخواند اشعار. منوچهری. بونصر مشکان نامه بستد... و بآواز بلند نامه را برخواند. (تاریخ بیهقی). قدر شب اندر شب قدر است و بس این بخوان از سوره و معنی بیاب. ناصرخسرو. غافل منشین ز دیو و برخوان برصورت خویش سورهالتین. ناصرخسرو. ز نامه های کهن نام کهنگان برخوان یکی جریدۀ پیشینیان به پیش آور. ناصرخسرو. اگر نخواندی نعم الختن برو برخوان اگر ندیدی دفن البنات شو بنگر. خاقانی. وگر در راه اودیدی گیایی ببوییدی و برخواندی ثنایی. نظامی. ، گلیم سیاه چهارگوشه که عرب آنرا بخود پیچد. برده، یکی آن است. ج، برد. (منتهی الارب) (آنندراج)
