معنی بخت کور بخت کور(بَ) کوربخت. که بخت خوب ندارد. شوم بخت. بداختر. بدبخت. زن که شوی خوب نداشته باشد. (از یادداشت های لغتنامه). - بخت کور شدن، کوربخت شدن. بدبخت گشتن. شوم بخت شدن: نه هر کز پی شیر شد خورد گور بسا کس که از شیر شد بخت کور. اسدی لغت نامه دهخدا
