معنی بپگن بپگن(بِ گَ) کسی را گویند که ازغایت سیری نگاه به طعام نکند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) ، خشکۀ پلاو. (رشیدی) ، و سنگ دراز که بدو دارو سایند. (رشیدی). بته. بده. (انجمن آرای ناصری از رشیدی) لغت نامه دهخدا
