علی بن محمد بن احمد... الحسینی المالکی الببلاوی. خطیب مسجد حسینی و یکی از علمای معروف متولد بسال 1251 هجری قمری در ببلاو. او نقیب سادات مصر بود و سپس جزء مشایخ ازهر قرار گرفت. (1320) و درسال 1323 درگذشت. او راست: الانوار الحسینیه علی رساله المسلسل الامیریه و این کتاب شرحی است بر حدیث مسلسل در روز عاشوراء. و رجوع به معجم المطبوعات شود، ثابت. پایدار. استوار. پا برجا: هر آن دین که باشد بخوبی بپای برآن دین بباشد خرد رهنمای. فردوسی. - بپای آوردن، پیمودن. طی کردن. به قدم سپردن: همه روزبانان درگاه شاه بفرمود تا برگرفتند راه همه شهر و برزن بپای آورند زن بدکنش (جادو) را بجای آورند. فردوسی. جهان را بمردی بپای آورد همان کین ما را بجای آورد. فردوسی. - بپای بودن، برقرار بودن. برجای بودن. ایستاده بودن: تا اکنون سروکاربا شبانان بود و نگاه می باید کرد تا چند درد سر افتاد که هنوز بلای بپای است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 479). - بپای حساب آمدن، مأخوذ شدن بحساب. (آنندراج). بدیوان شمار رفتن. آمدن عامل و کارگزار برای حساب پس دادن: قدم شمرده نهد حسن در قلمرو خط چو عاملی که بپای حساب می آید. صائب. - بپای خود به گور آمدن، درآمدن به مهلکه. (آنندراج). خود را بی محابا به مهلکه انداختن. خطر کردن با اطلاع از نتایج وخیم آن. بدام آمدن: چو با گورگیران ندارند زور به پای خود آیند گوران به گور. نظامی. - بپای دادن، دور انداختن. پرت کردن. (ناظم الاطباء). - بپای داشتن، ثابت داشتن. نگاه داشتن. برجای داشتن: ز بهر دانا دارد همی بپای خدای جهان و دین را نز بهر این حشر دارد. ناصرخسرو. - بپای شدن، برپا شدن. ایستادن. - ، آفریده شدن. مستقر گشتن. پدید آمدن. ایجاد شدن. قائم شدن: همی آفرین خواند بر بک خدای که گیتی به فرمان او شد بپای. فردوسی. - بپای کردن، مستقر کردن. برپا ایستاندن. - ، مجازاً، آفریدن. راست کردن. ایجاد کردن: سپاس از خدا ایزد رهنمای که از کاف و نون کرد گیتی بپای. اسدی. - بپای کسی از خود رفتن. محو شدن. پایمال شدن: رود چگونه بدین ضعف کار من از پیش که من بپای نسیم سحر روم از خویش. صائب. - بپای کسی رفتن، به استعانت پای دیگری رفتن و گریختن. (آنندراج). - بپای کسی زدن، ضربه وارد آوردن بر پای کسی. - ، در تداول عامه بحساب او گذاردن: به پای او بزن، در حساب او بگذار. - بپای کسی گذاردن، در پیش اونهادن: ادب آنست که چون به ملازمت بزرگی مشرف شوند چیزی بطریق نیاز بگذرانند پس اگر آن چیز مناسب شأن آن بزرگ است بر ملا و الاّ خفیه در پای او گذارند تعظیماً لشأنه. (آنندراج). - ، بحساب او بردن. - بپای کسی یا چیزی بودن، در کنار او بودن. زیر سایۀ او بودن. بحساب او بودن. - ، پابپای کسی رفتن، در شتاب و درنگ پیروی او کردن. همگام او شدن: بپای قافله رفتن ز من نمی آید چو آفتاب به تنها روی سر آمده ام. صائب. - بپای کسی یا چیزی نهادن، در پیش او گذاردن: رسید موسم آن کز طرب چو نرگس مست نهد بپای قدح هرکه شش درم دارد. حافظ. - ، بحساب او گذاردن. - بپای گشتن، برخاستن. برپا شدن. - ، قائم شدن. راست ایستانیده شدن. - ، درگرفتن. پیدا شدن.بوجود آمدن. پدید آمدن: سلطان محمود سبکتکین فرمان یافت و اندر جهان قیامتی بپای گشت. (تاریخ سیستان)
