معنی باگره
- باگره (رَ / رِ)
- باغره. زحمتی که در اعضای آدمی به سبب زحمت دیگر بهم رسد. (آنندراج) (ناظم الاطباء). گرهی که در اعضاء و بندگاه مردم بسبب دردمندی دیگر پیدا شود، مثلا از پای کسی دنبلی برآید و بواسطۀ درد آن، در پیغولۀ ران گرهها بهم رسد. (از فرهنگ رشیدی). خیارک. و رجوع به باغره شود