معنی باطل پیشه
- باطل پیشه (طِ شَ / شِ)
- آنکه راه ناحق پیشه سازد. بی سروپا. غوغا. (یادداشت مؤلف) : و عامۀ شهر و باطل پیشه ها سرها برهنه کردند و با یکدیگر حرب اندر گرفتند و جماعتی از سواران بباب العامه هر چهارپای که یافتند بر در سرای مقتدر پی کردند. (مجمل التواریخ و القصص) ، جلگه. (ناظم الاطباء)