معنی باده ده باده ده (بَ دَ / دِ) می دهنده. شراب دهنده. می گسار. ساقی: پرستندۀ باده راپیش خواند بچربی فراوان سخنها براند بدو گفت کامشب توئی باده ده بطائر همه بادۀ ساده ده. فردوسی لغت نامه دهخدا