بمعنی شهوت و باه زنان، و این مرکب است چه حکه بمعنی خارش است چون باد و روح در عروق و اعصاب اندام زن ممتلی میشود حالتی مثل خارش بهم میرسد. (غیاث) (آنندراج) ، بعضی از افاضل به اضافه بمعنی دمۀ آهنگران نوشته اند به استناد این بیت حکیم فردوسی: بدانگاه با کیلۀ باددم کنونست در بزم بابا بهم. علی خراسانی آرد: بود ز باددم حادثه چو نای انبان وجود خصم تو پیوسته پر ز باددژم لیکن ظاهر آنست که بدون اضافت باشد. (از آنندراج). - باد دم داشتن، کنایه از مرد متکبر و بانخوت و خودپسند بود. (انجمن آرا)
