باد اندک. نسیم. رخاء. (ترجمان القرآن) : خریق، باد نرم آدمی. فسو. فسا فسواً، تیز داد بی بانگ. (منتهی الارب) ، گاهی شعرا بجناس در اشعار خود آرند بمعنی پاداش باشد: دهانت پسته و چشمانت بادام فدای آن دهان و چشم بادام. ؟ (از شرفنامۀ منیری). دهنت پستۀ شور است و لبت تنگ شکر من فدای تو و آن پسته و شکّر بادام. سلمان (از شرفنامۀ منیری)
