نام کتابی موضوع و برساخته که در آن فلسفۀ یونانی مترجم به عربی را با اصطلاحات و لغات عرب، به اجزاء قسمت و هر جزء را به یکی از مردان اساطیری تاریخ ایران نسبت کرده اند. و انتخاب این نام شاید به تناسب پاره ای از ابیات فردوسی است: به ما بر ز دین کهن ننگ نیست به گیتی به از دین هوشنگ نیست. فردوسی. بگشتی ز دین کیومرّثی هم از راه هوشنگ و طهمورثی. فردوسی. ز هوشنگ ماند این سده یادگار بسی باد چون او دگر شهریار. فردوسی. همه کوهشان بود آرامگاه چنین بود آیین هوشنگ شاه. فردوسی
