ایلکانیان از 740تا 836 ه. ق. در عراق فرمانروای مستقل بوده، و بعض آنها آذربایجان و موصل و دیاربکر را نیز در تصرف داشته اند. مؤسس این سلسله حسن بزرگ از رؤسای ایل جلایر، و شمارۀ ایشان شش تن و مقر حکمرانی آنان بغداد بوده است. این سلسله را امرای قراقویونلو برانداختند و آخرین فرمانروای آنها موسوم به شاه ولد بوده است. امیر شیخ حسن بزرگ بن امیر حسین بن آقبوقابن ایلکانی 740-757) ، سلطان شیخ اویس بن شیخ حسن 757-776) ، سلطان حسین بن شیخ اویس (776-784) ، سلطان احمد بن شیخ اویس (784-813) ، شاه ولدبن شیخ علی بن شیخ اویس (813-814) ، سلطان اویس بن شاه ولد (814-824) ، سلطان محمود بن شاه ولد (824-827) ، سلطان حسین بن علاءالدوله بن سلطان احمد (827-836) ، و امیر اصفهان پسر قرایوسف او را بکشت و سلسلۀ آل جلایر منقرض گردید. و بطوری که محمّد قزوینی مرقوم داشته اند ایلخانیان با خاء معجمه است
