معنی آفرین گر آفرین گر (فَ گَ) آفرین خوان. آفرین گوی: نهاد آن روی خون آلود بر خاک ابر شاه آفرینگر، با دل پاک. (ویس و رامین). جوان و پیر سزد آفرین گر تو که تو بسال و بخت جوانی بعقل و دانش پیر. معزی لغت نامه دهخدا
