اکنون. (غیاث) (آنندراج) (برهان) (انجمن آرا). اکنون. این زمان. الحال. (فرهنگ فارسی معین) : گر زانکه لکانه ات آرزویست اینک بمیان ران لکانه. طیان. اینک رهی بمژگان راه تو پاک رفته نزدیک تو نه مایه نه نیز هیچ سفته. جلاب بخاری. ز دینار گنجی ترا ده هزار فرستادم اینک برسم شمار. فردوسی. گر یقین هرگز ندیدی از گمان آویخته اینک آن فربه سرونش وآنک آن لاغرمیان. عنصری. من که آلتونتاشم جز بندگی و طاعت راست ندارم و اینک بفرمان عالی میروم. (تاریخ بیهقی). درباب ایشان تلبیسها میساخت چنانکه اینک درباب حاجب ساخته است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 334). پرسید که تو امروزچون پیش سلیمان رفتی با خویشتن زهر داشتی گفت بلی وهنوز دارم اینک در زیر نگین من است. (تاریخ بخارای نرشخی). ترا گر شیانی ندادم نگارا شیان من اینک بگیر این شیانی. زینبی. اینک دلیل حق تو بر راه مستقیم اینک صفا و مروه و اینک در جلال. ناصرخسرو. دست فراز کرد و قبضه ای خاک گرفت و بیاورد و گفت خداوندا تو داناتری اینک آوردم. (قصص الانبیاء ص 9). گفتی که دل بداده و فارغ نشسته ای اینک برای دادن جان ایستاده ایم. خاقانی. اگر جرمی است اینک تیغ و گردن ز تو کشتن ز من تسلیم کردن. نظامی. تو دولت جو که من خود هستم اینک بدست آر آن که من در دستم اینک. نظامی. چون منکر مرگ است او گوید که اجل کوکو مرگ آیدش از شش سو گوید که منم اینک. مولوی. مگر از هیئت شیرین تو میرفت حدیثی نیشکر گفت کمر بسته ام اینک بغلامی. سعدی. گر تیغ میزنی سپر اینک وجود من صلح است از این طرف که تو پیکار میکنی. سعدی. - ، در لغت اهل بادیه کنایه از توجبه و شتر نر جوشان کشنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، در لغت شهریان کنایه از توجبه و سواران، یا توجبه و شب سیاه. (از منتهی الارب). سیل و حریق. (اقرب الموارد). (ناظم الاطباء). و از هر واحد بازداشت خواسته میشود، یقال: نعوذ باﷲ من الایهمین
