معنی ایما ایما(اَ) صاحب منتهی الارب در ذیل ’اما’ آرد: گاهی بجهت ثقل تضعیف میم اول آن را به یا بدل کنند چنانکه در قول عمر بن ربیعه آمده: راءت رجلاً ایما اذ الشمس عارضت فیضحی و ایما بالعشی فیحضر. (منتهی الارب). رجوع به ’امّا’ شود لغت نامه دهخدا
