در عربی مفعول مطلق است اهلاً و سهلاً. اهلاً و مرحباً، مأخوذ از تازی، خوش آمدید. (ناظم الاطباء). اهلاًبک، مرحباًبک، خوش آمدی است که به وارد و مهمان گویند. چنانکه لا اهلاً بک و لا مرحباً را در موقع نفرین و ذم گویند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). - اهلا بک و سهلا، آبادانی و آسانی باد ترا. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). - اهلاً و سهلاً و مرحباً، دستور عرب است که چون کسی از راه دور بیاید این هر سه کلمات گویند، اهلاً، یعنی آمدی تو اهل و اقربای خود را، سهلاً، یعنی سیر کردی تو زمین نرم را، مرحباً، یعنی جای تو فراخ است. (غیاث اللغات) (از آنندراج). به اهل و جای فراخ رسیدی پس الفت پذیر و وحشت مگیر و مأنوس شو. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : بر خوانم را حلون اگر نیست امید به مرحبا و اهلا. انوری. شادم بتو مرحباو اهلا ای بخت سعید مقبل من. سعدی
