یکی از غلامان بلگاتگین غزنوی که در خدمت ملکشاه سلجوقی به رتبۀطشتداری رسید و از جانب آن پادشاه بحکومت خوارزم منصوب و بلقب خوارزمشاه مشهور گردید (از 470 تا 490 هق.) (ترجمه تاریخ سلاطین اسلام لین پول ص 159، 160) ، کنایه است از دلیران جنگاور دشمن شکن: این جماعت ارکان دولت و انیاب امت دیلم بودند. (ترجمه تاریخ یمینی)
