محمد اندنانی اصفهانی (قاضی ...)، ملقب به نورالدین و متخلص به نوری، از شاعران قرن دهم هجری و از معاصران شاه طهماسب صفوی است، به سال 1000 هجری قمری درگذشته است، شاعری کم گوی و گزیده گوی بوده است، او راست: بیند چو کسی سوی تو، گیرم سر راهش تا ذوق تماشای تو دزدم ز نگاهش، جای ترحم است به من کز جنون عشق می خواهم از تو آنچه در آب و گل تو نیست، بیم است سراپای مرا زآتش دوزخ جز سینه که آن داغ تمنای تو دارد، رجوع به مجمع الخواص ص 153 و صبح گلشن ص 560 و نگارستان سخن ص 134 و تذکرۀ روز روشن ص 852 و عالم آرای عباسی ص 133 و فرهنگ سخنوران ص 620 و آتشکدۀ آذر چ سادات ناصری ص 1035 شود
