مرکب از اًن ّ (حرف مشبهه بالفعل) + نا (ضمیرمتکلم معالغیر) و همچنین أنّا، بدرستی و راستی که ما. (از ناظم الاطباء). گاهی در فارسی در مورد استکبار و منیت بکار رود. (از یادداشت مؤلف) : آن دغلکاری ّ و دزدیهای او وآن چو فرعونان انا انای او. مولوی. - انا اعطینا، سرآغاز سورۀ کوثر (سورۀ 108 قرآن) که بیشتر بدان نام برده می شود. - انا انزلنا، سرآغاز سورۀ قدر (سورۀ 97 قرآن) که بیشتر بدان نام برده میشود. - انا فتحنا، سرآغاز سورۀ فتح (سورۀ 48 قرآن)
