میخائیل. (1850- 1889 میلادی). شاعر بزرگ رومانی است. (از لاروس). و رجوع به همین کتاب شود، حرف نفی است به معنی ’ما’ و در این هنگام بعد از آن جملۀ اسمیه واقع میشود مانند ’ان الکافرون الا فی غرور’ (قرآن 20/67) و یا بعد از آن جملۀ فعلیه واقع میشود مانند: ’ان اردنا الا الحسنی’. (قرآن 107/9). و بعضی گفته اند ’ان’ نافیه نیست مگر آنکه بعد از آن ’الا’ و ’لما’ بیاید مانند ’ان کل نفس لما علیها حافظ’ (قرآن 4/86) ، و این قول مردود است بنا بآیۀ زیر از قرآن: ’ان عندکم من سلطان’ (68/10) و ’قل ان ادری اقریب ما توعدون’ (25/72). (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، مخفف از ’اًن ّ’ باشد و در این صورت بعد از هر دو جملۀ اسمیه و فعلیه می آید اما در اسمیه اعمال و اهمال هر دو جایز است و در فعلیه اهمال واجب، و هرکجا که بعد از آن لام مفتوح واقع شود ’ان’ مخفف است مانند: ’ان زید لأخوک’. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، زاید آید، مانند: ما ان اتیت بشی ٔ انت تکرهه. (از شرح قاموس) (از ناظم الاطباء). و مانند: ما ان رأینا ملکاً اغارا اکثر منه قره وقارا. (منتهی الارب). ، بمعنی ’قد’ آید و گفته اند از آنست: ’ان نفعت الذکری’ (قرآن 9/87). (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، بنا بقول کوفیها بمعنی ’اذ’ می آید مانند ’واتقوا اﷲ ان کنتم مؤمنین’ (قرآن 57/5) و مانند ’لتدخلن المسجد الحرام ان شاء اﷲ آمنین’. (قرآن 27/48) ، بمعنی ’اذا’ است، مانند ’ان استحبوا الکفر علی الایمان’. (قرآن 23/9). (ازتاج العروس). و رجوع به امثال و حکم مؤلف ج 1 ص 286ببعد شود
