از شاعران قرن یازدهم هجری بود و بشغل کاسه گری اشتغال داشت. نصرآبادی نویسد: طبعش خالی از لطفی نیست. از اوست: سرو را پای رعونت در گل از رفتار تست آب و رنگ نه چمن صرف گل رخسار تست هر پریشانی که جمع آوردم از زلف تو بود مایۀ آشفتگی ها طرۀ طرار تست. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 382) (از تذکرۀ صبح گلشن ص 41 و 42) (از الذریعه قسم 1 از جزء 9 ص 103) (از فرهنگ سخنوران) ، ریختن. (یادداشت مؤلف) : أن ّ الماء أنّاً، ریخت آن آب را، گاه بمعنی ’کان’ آید، کقولهم لاافعله ما ان فی السماء نجم، یعنی نمی کنم این کار را تا در آسمان ستاره ای هست. و همچنین لاافعله ما ان فی الفرات قطره. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)
