امیر امیر علم الدین سنجر، وی حاکم و مدافعقلعۀ رحبه واقع در سرحد شام، در ساحل راست فرات، بین عانه و رقه بود. در سال 702 هجری قمری وقتی غازان ایلخانی در راه خود برای حمله به شام و مصر، به قلعۀ رحبه رسید امیر علم الدین مذکور را باطاعت خواند. وی به این عذر که چون رحبه سرحد شام است و با تسلیم آن رخنه در ارکان مسلمانان خواهد افتاد و تسلیم کننده آن به خیانت منسوب خواهد شد، از واگذاری رحبه خودداری کرد و به غازان قول داد که اگر او به تسخیر شام موفق شود از سپردن آن امتناع نورزد. غازان هم عذر اورا مقبول شمرده از سر رحبه گذشت. (از تاریخ مفصل ایران، مغول ص 276) (از حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 155)
