رکن الدین امیر حسین امیر عالم، معروف به امیر سادات. از بزرگان عرفای خراسان در آخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. وی در قریۀ گریوه (یکی از دهکده های غور هرات) 671 ه. ق. (؟) متولد گردید و در طریقت شاگرد شیخ رکن الدین مولتانی بود. چون از مولتان بخراسان بازگشت در هرات توطن جست و بسال 718 ه. ق. در همان شهر وفات یافت و در گورستان قصبۀ مصرخ در چندمیلی شمال هرات مدفون گردید. امیر حسینی را تألیفات عدیده بنظم و نثر بجای مانده که از آنجمله است: رسالۀ نزهه الارواح (منثور در قواعد سلوک) و مثنوی زادالمسافرین (در تصوف) و مثنوی کنزالرموز و روح الارواح و صراطالمستقیم و سی نامه و طرب المجالس. یک نسخه از مجموعۀ کلیات وی در تصرف آقای علی اصغر حکمت است (از سعدی تا جامی ادوارد براون ترجمه علی اصغر حکمت حواشی ص 188 و 189). و رجوع به همین کتاب شود
