دهی است از بخش حومه شهرستان مشهد با 483 تن سکنه. آب آن از رود خانه کشف رود و محصول آنجا غلات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9) ، مجازاً بمعنی این زمان. (از آنندراج). در این وقت. اکنون: مرا امروز توبه سود دارد چنانچون دردمندان را شنوسه. رودکی. امروز به اقبال تو ای میر خراسان هم نعمت و هم روی نکو دارم وسناد. رودکی. با نعمت تمام بدرگاه آمدم امروز با گرازی و چوبی همی روم. فاخری. چنان نمود که امروز ناصحتر و مشفق تر بندگانست. (تاریخ بیهقی). دنیا بجملگی همه امروز است فردا شمردباید عقبا را. ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق ج 1 ص 166). از این آشنایان که امروز دارم دمی نگذرد تا جفایی نبینم. خاقانی. به عذرآوری خواهش امروز کن که فردا نماند مجال سخن. (بوستان). تو آنی که از یک مگس رنجه ای که امروز سالار سرپنجه ای. (بوستان). پیش از این طایفه ای بودند بصورت پراکنده و بمعنی جمع و امروز طایفه ای بصورت جمع و بمعنی پراکنده. (گلستان). آندم که تو دیدی غم نانی داشتم و امروز تشویش جهانی. (گلستان). امروز کسی نیست که در میکدۀ عشق با شانی خون جگر آشام برآید. شانی تکلو (از آنندراج). - امروز را فردا کردن، امروز و فردا کردن. دفع الوقت کردن: الله الله این جفا با ما مکن لطف کن امروز را فردا مکن. مولوی. - امروز روز، بمعنی امروز است: از غم فردا هم امروز ای پسر بیغم شود هر که در امروز روز اندیشۀ فردا کند. ناصرخسرو. - امروز و فردا، همین روزها. بزودی. - امروز و فردا کردن، دفعالوقت و تعلل کردن. (آنندراج). بوعده گذرانیدن. سردوانیدن. دول دادن. دیر داشت. مماطله. تسویف. تطویش. (از یادداشت مؤلف) : بارها گفتم که جان هم می دهم همچنان امروز و فردا می کند. انوری. لبش امروز و فردا می کند در بوسه دادنها نمی داند ز خط چون دشمن کم فرصتی دارد. صائب. - امثال: امروز بدان مصلحت خویش که فردا دانی و پشیمان شوی و سود ندارد. ؟ امروز بکش چو می توان کشت کآتش چو بلند شد جهان سوخت. ؟ امروز تخم کار که فردامجال نیست. امروز توانی و ندانی فرداکه بدانی نتوانی. ؟ امروز در قلمرو دل دست دست تست خواهی عمارتش کن و خواهی خراب کن. ؟ امروز که در دست توام مرحمتی کن فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت. حافظ (از امثال و حکم مؤلف). رجوع به امثال و حکم شود. امروز نقد فردا نسیه، از این جمله در قدیم همان معنی را می خواسته اند که از مصراع ’از امروز کاری بفردا ممان. ’ یا ’امروز تخم کار که فردا مجال نیست. ’ اراده می شود، ولی امروزه آنرا کسبه و اهل حرف مانند اعلام و اعلانی می نویسند و بردکان نصب می کنند و ازآن بطور مزاح اراده می کنند که هیچ روز کالا بنسیه نفروشیم. (از امثال و حکم مؤلف)
