ابراهیم خراسانی، از شاعران قرن دهم و از معتمدان دولت سلطان حسین میرزا گورکانی ومدتی ملازم قاضی سلطان تربتی بوده است و شخص اخیر درزمان شاه عباس حکومت مشهد را بر عهده داشته است. امتی به سال 941 هجری قمری درگذشته است. از اشعار اوست: منم آن میوه کز خامی به بستان هوس ماندم ز بس ایام با من کرد سردی نیم رس ماندم من آن مرغم که هر گه کرد عشقم میل آزادی نوای تازه ای پرداختم تا در قفس ماندم. جان رفت و عمرهاست که در انتظار تو دزدیده ام بدل نفس واپسین خویش. در چمن یار چو با آن قد و قامت برخاست سرو بنشست ز دعوی و قیامت برخاست. (از تذکرۀ صبح گلشن ص 38) (تذکرۀ نصرآبادی ص 261). و نیز رجوع به سفینۀ خوشگو و الذریعه قسم 1 از جزء 9 و تذکرۀ روز روشن ص 71 و نتایج الافکار ص 38 و قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1033 و فرهنگ سخنوران شود
