اسمش امامقلی و معاصر شاه عباس اول و دوم بود. وی در سال 1077 هجری قمری درگذشت و ظاهراً وفاتش در اوائل سلطنت شاه عباس ثانی دست داد. وی مردی عارف و از اهل قریۀ دژآباد بین مشهد و نیشابور بود. چندان مایۀ علمی نداشت. دیوانش مشتمل بر دویست و بیست غزل و 35 قصیده است و نه ترجیع بند و مثنوی دارد. ایوانف مستشرق روسی الاصل صد غزل از آن را انتخاب و با مقدمه ای در بیست صفحه در بمبئی بسال 1359 چاپ کرد. او را غیر از این دیوان مثنوی ’طلوع الشمس’ یا ’طوالع الشمس’ نیز هست. (از الذریعه قسم اول جزء نهم ص 281)
