میرزا مهدی. شاعر عهد نادرشاه افشار. در اصفهان زندگی میکرد و ذکاوت و فطانت بسیار داشت. در فنون هیئت و نجوم و علم احکام از مشاهیر آن عصر بشمار می آمد. ابیات شایسته و بلندی دارد، از آن جمله است: سخت میترسم بحسرت انتظارم بگذرد رفته باشم از خود آن ساعت که یارم بگذرد ای که خاکم را بباد از جلوۀ خود داده ای آن قدر بنشین که از پیشت غبارم بگذرد. بر سر راهم الهی کیست پرسیدی ز غیر کشتۀ تیغ تغافل زندۀ نظاره ای. (تذکره المعاصرین حزین از دانشمندان آذربایجان). و رجوع به صبح گلشن ص 35 و تذکره المعاصرین تألیف حزین صص 113-115 و تذکرۀ روز روشن ص 67 و الذریعه ذیل دیوان الهی تبریزی و فرهنگ سخنوران شود
