ملاداود، شاعر قرن یازدهم. نصرآبادی گوید: سودا بر وی غلبه کرد و به حسنعلی بن مولی عبداﷲ تستری درشتی کرد. این اشعار ازوست: مجردان که بگلزار دهر خاموشند ز جام بادۀ تجرید مست و مدهوشند براه کعبۀ مقصود خضر یکدگرند مجردان که ز گرد فنا نمدپوشند. بغیر ناله نصیبی ز روزگار ندارم جهان اگر پر طوطی بود بهار ندارم. بیاد جلوه ای چون گردباد از بیقراریها طپیدنهای دل صحرا بصحرا میبرد ما را. (از تذکرۀ نصرآبادی ص 413 و 414). و رجوع به شمع انجمن ص 68 و الذریعه ج 9 قسمت اول ص 90 و فرهنگ سخنوران شود
