معنی استیآر
- استیآر(مُ)
- استیئار. در پی یکدیگر دویدن در زمین سخت و کوه: استواءرت الابل، ای تتابعت علی نفار. قال ابوزید هذا اذا تفرقت فصعدت الجبل و اذا کان نفارها فی السهل قیل استاءورت . قیل هذا کلام بنی عقیل. (منتهی الارب) ، گشن خواه شدن اشتر ماده. فحل خواستن اشتر. (تاج المصادر بیهقی)
